CVID (Common Variable Immune Deficiency) is een ziekte waarbij het afweersysteem niet goed werkt waardoor patiënten gevoeliger zijn voor steeds terugkerende infecties van bijvoorbeeld bovenste (keel, neus en oor) en onderste (longen) luchtwegen en bij wie infecties ernstiger verlopen.

GLILD vormt granulomen in de longen
Van alle patiënten met CVID krijgt zo’n 25 procent te maken met de niet-besmettelijke longziekte GLILD (Granulomateuze Lymfocytaire Interstitiële Lung Disease). GLILD is een zeer ernstige complicatie bij CVID, aangezien het de kans op overlijden met meer dan 50% vergroot, ten opzichte van CVID patiënten zonder GLILD.

Bij GLILD vormen zich granulomen in de longen. Granulomen zijn clusters van sterk geactiveerde immuuncellen, leidend tot chronische ontsteking en uiteindelijk onherstelbare longschade. Artsen en onderzoekers denken dat deze granulomen worden veroorzaakt door ontregeling van het immuunsysteem. Daarom worden patiënten behandeld met medicijnen die de reacties van het immuunsysteem onderdrukken (zgn. immuunsuppressieve en/of immunomodulerende medicijnen).

Er is echter nog weinig bekend over granuloomvorming bij CVID en effectieve therapieën ontbreken. De huidige behandelingsmogelijkheden zijn beperkt. Vaak leiden deze slechts tijdelijk tot verbetering van de symptomen. Genezing is nog niet mogelijk. Daarom willen de artsen en onderzoekers van het Erasmus MC de huidige behandelstrategieën evalueren en nieuwe behandelingen identificeren.

Uniek profiel granulomen bij CVID patiënten
Om een betere behandelmethode te bereiken diende de onderzoeksgroep eerst het ontstaan en het verloop van granulomen te begrijpen en de mechanismen te identificeren die betrokken zijn bij de ontwikkeling van granulomen. Daarvoor is o.a. het profiel van weefsel, cellen en eiwitten in granulomen in CVID-patiënten onderzocht. In dit onderzoek is ontdekt dat deze granulomen een uniek profiel hebben dat verschilt van andere granulomateuze ziekten zoals sarcoïdose of tuberculose.

Nieuw onderzoek naar gerichte behandeling GLILD bij CVID patiënten
De Rick Jonckheere Foundation wil een betere toekomst voor CVID-patiënten. Daarom willen wij nieuw onderzoek mogelijk maken. Het doel van dit onderzoeksproject is het vinden van een gerichte behandeling voor de longziekte GLILD bij CVID-patiënten, om hiermee het aantal mensen dat aan deze ziekte lijdt en het aantal mensen dat als gevolg van deze ziekte overlijdt, te verminderen.

Dit onderzoeksproject wil de volgende doelstellingen bereiken:

1. Het identificeren van moleculaire immunologische signalen (zgn. pathways) die geactiveerd worden in GLILD en die kunnen dienen als doelwitten van de nieuwe behandeling.
2. De mogelijke nieuwe behandelingen testen via in vitro (granuloom) testen. Dit betekent dat lichaamseigen stoffen buiten het lichaam verder worden onderzocht en daar behandelingen op worden getest, om zo te komen tot de beste behandeling om deze pathways te raken en GLILD te stoppen.

Het begrip van de biologie achter granuloomvorming bij CVID is nog beperkt, terwijl dit juist de sleutel lijkt tot het verbeteren of ontwikkelen van behandelstrategieën.
Dit onderzoeksproject maakt gebruik van state-of-the-art benaderingen die nieuw inzicht zullen geven in  het ontstaan en de ontwikkeling van granulomen bij CVID. De kennis die verkregen wordt in dit project zal aanwijzingen geven over welke pathways in het lichaam geactiveerd worden. Dit kan leiden tot de kennis over welke behandelingen doel zullen treffen om GLILD te voorkomen of te behandelen, maar deze kennis kan ook leiden tot behandelmogelijkheden voor granulomen bij CVID in andere organen, zoals het brein, huid en de darmen.

De onderzoeksmethode die de artsen en onderzoekers voorstellen is niet alleen interessant voor CVID, maar zou ook gebruikt kunnen worden bij andere aangeboren immuniteitsstoornissen of andere ziekten die gekenmerkt worden door een ontregeld immuunsysteem, zoals sarcoidose De resultaten van het project zullen niet alleen in Nederland maar ook in het multiprofessionele Europese granuloomnetwerk (e-GLILD) en het Nederlandse GLILD-consortium worden gedeeld.

Om dit onderzoek te kunnen uitvoeren is nog veel geld nodig. Help mee en steun dit onderzoek!

Voorbeeld OCD

Kinderen en jongvolwassenen zijn vatbaar voor een specifieke aandoening van de elleboog: osteochondritis dissecans (OCD). Bij OCD raakt het bot net ónder het kraakbeen verzwakt en beschadigd. Dit kan bloedvaten naar het bot beschadigen. Als er geen bloed door het bot stroomt, kan een deel van het bot afsterven. Het beschadigde bot krijgt scheurtjes en kan zelfs los laten.

Vooral jonge gymnasten en bovenhandse sporters blijken vatbaar te zijn voor het ontstaan van een OCD-letsel in de elleboog, maar de exacte oorzaak is nog onbekend. Ernstige gevallen van elleboog OCD en degene die niet op tijd zijn herkend en behandeld zorgen voor grotere problemen in het latere leven. Op jongvolwassen leeftijd kan er al sprake zijn van artrose in de elleboog.

De artsen van het team Bovenste Extremiteit van de afdeling Orthopedie & Geneeskunde in het Erasmus MC willen onderzoek doen hoe OCD op tijd gevonden kan worden bij patiënten. Ook willen ze onderzoek doen naar behandelingen van OCD.

Over het onderzoek
Met video-analyses van jonge gymnasten met druksensoren in T-shirts en handschoenen willen de artsen inzicht krijgen in de drukbelasting op het ellebooggewricht en de arm tijdens verschillende turnoefeningen. Zo kunnen de artsen beoordelen of sommige turnoefeningen of het trainingsprogramma aangepast kan worden om de belasting te verminderen en de kans op een OCD-letsel kunnen beperken.